domingo, 12 de abril de 2009


... tic... tac... tic... tac... tic...

.... cada segundo que pasa la herida se sana un segundo...

... tic.. tac...  tic... tac...

... cada segundo que pasa es un segundo más lejos del recuerdo...

... tic... tac... tic...

... pero también es un segundo más lejos de su vida...

... tic... tac.

15 comentarios:

Luis González Varela (Luis Celeiro) dijo...

Es triste olvidar, dejar que el tiempo pase y construlla barreras que impidan que esos recuerdos hagan daño. Suerte! Y, en esta semana, recuerda el 31...

Anónimo dijo...

"A la velocidad que ellas salen
me es imposible matarlas
(hablo de las mariposas)
saco mi revólver
y ya se han ido

podría llevar el arma desenfundada
pero no lo hago
son demasiados días bajo el sol
me digo

y todavía quedan

llevar el arma a punto
tanto rato no es modo
me digo, no es modo

son las cosas que dicen que hacen
los que se están volviendo locos"

eso fue lo que me dije...

Dice el vaquero

***

Y así fue como un día ellas comenzaron a brotar por debajo
de los cascos de mi caballo

por dejarlas vivas

primero una, luego otra
primero una, luego otra
más tarde otra vez una

la mariposa recurrente
puto par de huevos¡¡¡

***

tic tac tic tac

así pasan las lunas...

y todavía quedan

***

Nota: a determinada velocidad la mariposa se relaja, sé lo que me digo; es entonces cuando propone su juego: avanza contigo, apenas se separa, se posa, alza de nuevo el vuelo en cuanto la rebasas, te rodea, se retrasa, te vuelve a alcanzar...

Pero el vaquero aun está caliente
me digo
a este es de los que le duran
las teimas...

A quién no...

***

Déjalo que corra pues

***

A cada cosa su tiempo

. dijo...

Cada segundo que pasa, sí yo tambien lo recuerdo menos. Pero siempre no importa que haga, donde este, o con quien este. Siempre hay algun segundo en el día en el que recuerdo como me miraba, y me decía te amo.

Raposo dijo...

Tic... en cada segundo pasa algo, eso es lo que importa, tac...

Canan dijo...

Cada segundo se acerca más al vacío...más así mismo, más a donde tiene que estar...cada segundo está más cerca...qué felicidad!

Abrazo :)

A Conxurada dijo...

Todo axuda a madurar...incluso o paso do tempo.

Silmarwen dijo...

El invento de los relojes digitales está bien

Unknown dijo...

...tic tac... e como doen algúns segundos para o pouco que duran...

mil bicos (o teu teletubbie :D)

MâKtü[b] dijo...

...un segundo más por el que pagaría lo que fuese para no pensar, sólo durante ese segundo...

El Ángel... dijo...

...tic...tac...tic...tac...
...cada segundo que pasa, es un segundo menos, y nadie a podido parar el reloj...tic...tac...

Un saludo sin horario.

Lunática dijo...

"Te digo que sigas tu camino sin el temor de perderme. Te digo que has de encontrarme cuando vuelvas, aunque tardes mil años.
Pues que eres débil y te empuja la vida, ve donde te lleve. ¿A qué luchar, si lucharías en vano?
Yo seré fuerte por ti. Con tus claudicaciones voy a a fabricarme una montaña, y me sentaré en la cumbre a esperarte.
No temas que sienta el miedo de la noche o que el frío me arredre. No hay invierno más frío que mi invierno ni noche más profunda que mi noche...
¡Yo soy quien va a congelar el viento y a oscurecer la tiniebla!
De veras te digo que sigas tu camino, que para esperarte tendré la inmovilidad de la piedra. O más bien la del árbol, agarrado a la tierra rabiosamente."
(De Dulce María Loynaz). Besos.

Chousa da Alcandra dijo...

Os reloxos son rotondas infernais nas que entras, pero despois non teñen saidas...

Dara dijo...

En realidad es un segundo más cerca de sus miles de futuros, los que elija.



Un miau que va en tren para ti :)

Anónimo dijo...

Enhorabuena por aquello...

Un fuerte abrazo desde el Otro Lado.

Anónimo dijo...

Brillante Cordal.

Arianrod.


"O brazo político do españolismo ocupa Gasteiz

Xabier Arzalluz vén de afirmar que o PNV pode situarse no futuro á marxe das institucións. Parecerá outra xogada de mus a quen coñeza a afección jeltzale por ese tipo de xestos rituais, pero o contexto mudou profundamente desde martes pasado. A Segunda Transición deseñada por Jose María Aznar segue a folla de ruta.
Fraga Iribarne, home de palabra, paseaba os suspensorios da bandeira española representando a memoria da Restauración cando respondeu así unha enquisa sobre como solucionar o conflito vasco: “intervención do exército e ilegalización de Herri Batasuna”, soltou daquela. Aos demais partidos pareceulles un disparate. Eran tempos nos que ETA e os GAL mataban varias persoas ao mes, incluso á semana.

Varias lexislaturas despois as forzas españolas dan a razón a Fraga, que esquecía a mantenta que a Guardia Civil está desde a súa fundación no País Vasco e desfila co exército na Pascua militar. Di ben Aznar cando se felicita, antes da investidura do presidente López –agora é Patxi, tamén José María Benegas se chamou Txiki por esixencias do guión-, de que a España democrática acabase compartindo as teses de Mayor Oreja. O dirixente popular revelou hai moi pouquiño que o franquismo fora unha época de extraordinaria placidez, aínda que a tese lembrada por Aznar era a de que cumpría esmagar o independentismo con todas as armas: en primeiro lugar lexislando contra a esquerda abertzale, en segundo termo mediante unha frente patriótica que expulsase o PNV do poder.

Aznar e a FAES gobernan hoxe a Comunidade Autónoma Vasca coa colaboración de Zapatero. E lanzan salvas de advertencia a quen segue repetindo –xa non pode ser inxenuamente- que a monarquía borbónica evolúe cara a un Estado plurinacional. Nin a cesión de Navarra a UPN, nin a vitoria de Feijoo/Galicia Bilingüe nin o que ocorra en breve co Estatuto catalán son feitos illados.

Agradecemos ao PSOE que despexase dúbidas: a ofensiva non era só contra ETA. Agora que o progresismo español pacta co Opus Dei (non lles amolaba o Arzalluz por xesuíta?) sabemos a orde das prioridades. Prefiren unha España azul a unha España rota; nada novo. As formacións que tan ben vivían dos pequenos capitais autonómicos teñen xa escasa marxe para o simulacro. Quizais a antiga Galeuzca recupere o sentido, mais non será como os seus sorrintes líderes a imaxinaban."