domingo, 16 de noviembre de 2008





"Quien desayuna con la soberbia, cena con la vergüenza"

17 comentarios:

Anónimo dijo...

o no rechaces a las doce lo que desearas a las tres y suplicaras a las seis...

dani dijo...

..y se acuesta con la ignorancia...

Anónimo dijo...

sólo (t) digo: más-que-humana

Gretel dijo...

Y si se acuesta con la ignorancia probablemente se vuelva a despertar con la soberbia, o la hermana pequeña; la vanidad. Las cuatro (soberbia, verguenza, ignorancia y vanidad) son tan humanas que no se pueden despegar del código genético. Qué puñeteras.

Anónimo dijo...

Galeguiña.... ¿estás segura de que es cosa del código genético?

einssss!!

Anónimo dijo...

Pequena,

...acouga...

non teñas pena,
que eu

sempre

en silencio

coma sempre

escondido aquí

ou onde non me vexas

pero me sintas

seguirei

esperando

que teñas ollos pra min.

Algún día chegarás, seino.

e direiche baixiño

levo aquí unha vida esperando. E terei nome pra tí.

Abre os ollos, que chego.

Gretel dijo...

Segura, en el código genéticos de todos. El grado varía, claro.

Y...anónimo...eins???mi no entender qué ni quién ni nada de nada.

Julián Reina Villalón dijo...

Tíos es una puñetera frase!!! No le deis más bombo!!! Es broma jajaja me encanta este blog, un abrazo teórico Tamara y un saludo a los que como yo sois adictos a este espacio.

Gretel dijo...

jajajaa....cómo es un abrazo teórico?

Anónimo dijo...

Muller...
Unha aperta virtual é algo "asin" coma cando sentes algo na pel e te decatas de que te queren pero de feito non te abrazan.
E ti tés que mercar un disco duro coa máis grande capacidade para dar acougo a tantas apertas virtuais.

Gretel dijo...

coñecémonos?

Gretel dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Anónimo dijo...

Se a pregunta é para min... pois si, pero non importa.
Pero supoño que a pregunta será para ó "anónimo" e a pelota queda no seu tellado.

Anónimo dijo...

Moitos se esconden neste escondite....

Chousa da Alcandra dijo...

Xa vexo que si. E non somente palabras ;-)

Pero está ben tecido e con gusto trazado. Foi un pracer descubrilo e un pracer será voltar a velo.

Dende a Chousa, apertas en xaxún!

Julián Reina Villalón dijo...

ya te explicaré lo de abrazo teorico.

actualiza esto con una de tus historias y esta vez sobre la violencia de genero a ver que tal te queda anda,

nos enganchas a esto y terminas con peticiones de admiradores

jajaja

Gretel dijo...

Carapuchiña..agregada quedas...fermoso escondite.

Chousa de Alcalandra...qué intriga!

Julián...agora non teño tempo nin pra respirar....