domingo, 20 de abril de 2008




De los abismos,
las pulsiones y
los silencios.

De los sentimientos encerrados,
de los cuerpos amordazados y
las mentiras digeridas.

De los descubrimientos,
y también de los secretos de lo íntimo absoluto.

De todo esto siento,
de todo esto me quemo.

7 comentarios:

Alonso81 dijo...

Me gusta mucho tu blog...espero te vaya muy bien con la peli...Saludos

AntonioLuis dijo...

En el foro del diario el mundo ha chateado Javier Pereira y le envie esta pregunta que el contestó:
25. Hola que recuerdos te ha quedado de la pelicula dias azules? Estabais una buena generacion de actores allí, Oscar Jaenada, Tamara Canosa, Marian Castro....., yo vi el fil y me encanto

Lo pasamos muy bien en Ferrol, eramos una pandilla de gente joven y trabajamos muy a gusto.

Anónimo dijo...

Sueles tener buen gusto, pero estos versos son de lo mejor. Parece imposible provocar más sentimientos, de esos que te hacen "sentir" y te "queman" por dentro, que los que te arrancan estas palabras tan escuetas; seguro que muchos podríamos adoptarlas.

Bicos :-)

Anónimo dijo...

Quen ama e procura a Liberdade e a melloranza das clases populares e oprimidas (tamén no xénero), celebrará o día de hoxe. Feliz 25 de abril.

Contestarei, Paulo, con máis vagar en canto poida.

Arianrod

. dijo...

Justamente estudiando la II República se me ocurrió ir a tu space y mira tú por donde me encuentro con tu nuevo rinconcito virtual ^^
Te agrego a mis links
Un beso Tamariña

Iria

Anónimo dijo...

Paulo:

A solidariedade deseñada e distribuida polos ricos só os beneficia a eles. Xa sabes, le suffrage universel ne me fait pas peur, les gens voteront comme on leur dira (Alexis de Tocqueville).

Quero decer, compañeiro, que nas eleccións (ese proceso anecdótico que deseñaron para nos tirar da corte e nos devolver á lama), sexan estas autonómicas ou estatais, nunca se xoga a victoria ou a derrota dunha clase, dun xénero, dun proxecto realmente nacional ou social, das multitudes en definitiva. Atención, pregunta: é máis democrático o proceso en España ou en Cuba? Se nunha democracia burguesa gañase un partido non burgués o feito sería tratado como unha anomalía do sistema e solucionaríase coa sabotaxe ou o exército. E xa ocorreu algo semellante eiquí. Sen xenreira, dis. Non, digo eu. Vinganza?. Non: a Lúa era nosa e queremos recuperala. Os aparellos de dominio e control logo habían loitar por manter candansúa torada do contrato administrativo-electoral. Non co meu voto, Paulo, non coa miña intelixencia.
Vexo que xuntas no mesmo saco xenofobia e separatismo. Consecuencia de anos de adoutrinamento mediático: A xenofobia é mala só cando os ricos están incómodos na súa compaña; o separatismo sempre é malo porque pretende aplicar un programa transformador. Eu odio a xenofobia sempre, practica e teórica, e podes estar seguro de que tento actuar en consecuencia, e son independentista, madia leva.
Sei que o que vou decer fai ferir a moita xente asídua deste blog, pero é o que penso: a grande victoria do neoliberalismo é o PSOE (e agora o BNG).
Son de esquerdas e sei que a sociedade actual segue dividida en clases. O horizonte é a soberanía, tamén dos/as cidadáns e das/os traballadoras. Subverter non só é necesario, é imprescindíbel. Sei que vivo nunha nación, nin mellor nin peor, Galicia, e que máis de corenta tratados internacionais outorgan o dereito á autodeterminación das nacións. E viva Murcia, auga para todos, relixión para ninguén!!
Bilingüísmo harmónico? Ja. Iso é a morte do meu idioma. Normalización lingüística e viva o castelán!!.
E abaixo todos os fascismos: económicos, políticos, alimentarios, de xénero...

La résistance, la rébellion, la révolution, ce n'est ni un style, ni une posture, ni la gestion médiatique d'un vieux capital de sympathies contestataires. Bill Gates se promène lui aussi en jeans, certains tycoons d'Hollywood portent la casquette visière à l'arrière, Bill Clinton fuma de la marijuana. Et tous aiment probablement les Rolling Stones, tous profitent de la révolution sexuelle, tous savent chanter We are the world. Mais ils sont le monde que nous devons changer. Et, pour le changer, nous ne pourrons décidément compter ni sur le "jeu" du marché, ni sur la Banque de Francfort, ni sur Daniel Cohn-Bendit. Serge Halimi (United colors of Dany le... * *choisissez la couleur.)

Desculpa pola demora e o rollo que che mando e eiquí estamos para o que gustes, Paulo.

Beizón tamén a ti, Galeguiña.

Arianrod

Anónimo dijo...

Graciñas pola atención, compañeiro [agardo que non vexas nada mais que animo de aprender no que escribo] Xa me daba a min que sería productivo.
Non creo na política de partidos, ainda que vexo certas melloras que se poderían facer inmediatamente.
O mercado é a única nación a día de hoxe [nin psoe, nin pp, nin bloque...] todos ven as suas identificacións persoias como visións do sistema, non coma antagonistas a el, son pequenas migas co sistema neoliberal [estou completamente dacordo] cede para ter “asalariados ideoloxicamente” as partes inquedas da sociedade [coma contratar grafiteiros ou alugar okupas a baixo prezo coma en Alemania
asi que hai un novo debate.
Como alusións directas, o xuntar separatismo e xenofobia foi casual [a modos de exemplos...]
No que respecta a información considerome unha persoa informada, é mais, con capacidade crítica e capaz de leer entreliñas e extarer a "verdade" dentro da sobreinformacion intencionada sistemática.
Non creo no nacionalismo [ainda que fun moi nacionalista cando era mais novo...] por que? porque os "movementos" non entenden de naconalidades creo eu [xa aparece no manifiesto comunista esta reflexión, asi que non vexo compatible o nacionalismo e o autentico espirito revolucionario...] Estou decepcionado cas políticas de esquerda de hoxe porque se converteron en estes que xa estaban “calados” fai 150 anos coma burgueses reaccionarios [termo que non me gusta polo anacrónico]
Eu considerome CIDADÁN, pero ideoloxicamente confuso ainda.
Supoño con sentido común é por agora a miña ideoloxía.
Creo que para facer máis directa-sinxela-útil a comunicación podemos ter pequenos comentarios mais puntuais e centrados, e non estas parrafadas [lamento o primeiro pero emocionomeime…]
Para ir falando sobre algo concreto e sabela tua opinión [e a de todos por suposto, tamén ti Galeguiña] gustaría centralo debate, con alguna pregunta e ahí van as duas primeiras [agardo comentarios e preguntas de/para todos]
¿Existe posibilidade xiro hacia una sociedade xusta, sen clases…[e todo o demais] mediante os sitemas políticos-economicos actuais?
¿que opinades dos procesos de oKupación na cidade?
Graciñas [galeguiña polo espazo de discusión e os que ledes] de novo e agardo que vos animedes a comentar.
Paulo